Nama ndakwiyumvira (Je pense à toi)

Hallo Allemaal,
Het is weer een tijdje geleden dat ik geschreven heb en het leek me een goed idee om dat nog een keer te doen voordat ik terug naar Nederland kom en jullie zelf al mijn verhalen kan vertellen. Ik ben super trots en gelukkig dat ik jullie kan mededelen dat ik afgelopen vrijdag vier enorme nijlpaarden in levende lijve heb gezien. Er wonen kroko's en nijlpaarden in/aan het Tanganyika meer (daar zwemmen is dus niet aan te raden) maar tot nu toe had ik ze nog niet gezien. Nu komen de nijlpaarden ook alleen 's nachts tevoorschijn en heb ik ze dus niet in het dag licht kunnen bewonderen. Maar zelfs in het donker waren ze een spectaculair gezicht! Ik weet dat dit niet een enorme prestatie is, maar als dieren liefhebber (behalve dan insecten, ik voer nog steeds een stille oorlog tegen de spinnen in mijn kamer, helaas blijkt mijn telepathische oorlogsvoering tot nu toe nog niet erg te werken) vond ik het echt geweldig om deze dieren te kunnen bewonderen in hun natuurlijke omgeving. Rustig aan het grazen en waggelen.
Verder ben ik afgelopen week nog twee maal in de provincie geweest. Weer in Makamba (nu echter maar 1 nacht en min of meer 1 dag, want het heen en weer reizen kost zo'n 6 uur in totaal) en een dag heen en weer naar Bubanza, wat de dichtsbijzijnde provincie is vanuit Bujumbura (behalve Bujumbura Rural wat gescheiden is van de stad Bujumbura beetje als district of Columbia (Washington D.C.) en de omliggende staat, bizar genoeg heb ik even geen idee welke dat is, maar hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel.
We hadden de afgelopen week een vol bureau. Hollandse bezoekers uit Den Haag die hier op het lokale kantoor kwamen rondkijken. Een van de bezoekers, Paula, was hier om meer over PBF te weten te komen en heb deze week dus vooral met haar meeglopen. Bij tijd en wijlen speelde mijn aversie tegen herhaling me hierbij parten, maar het grootste gedeelte van de tijd was het erg interessant. Ik ben met haar afgelopen week dus de provincie in geweest. Na mijn uitvoerige verslag over Makamba valt er weinig meer toe te voegen, het was vooral interessant omdat er nieuwe kanten van PBF aan het ligt kwamen, maar dat is voor jullie niet heel erg boeiend, tenminste zo denk ik.
Ik vond wel de armoede weer erg aangrijpend. Het leven gaat gewoon door hier en dat is logisch, maar vooral doordat hier bij Cordaid ook veel statistieken en cijfers voorbij vliegen krijgt de armoede nog meer gewicht. Ruim 80% van de bevolking werkt hier in de landbouw. Schokkend genoeg zegt maar 30% daarvan dat ze van hun arbeid kunnen rondkomen dat betekent dat minstens 56% van de bevolking niet genoeg verdiend om te kunnen rondkomen, en dan hebben we het nog niet eens over degenen die zonder werk zitten. Dat zijn cijfers waar ik persoonlijk wel van schrik en me ondanks alles wat ik hier zie geen voorstelling van kan maken. De massa hulpbehoevende mensen hier is dus onbeschrijfelijk groot. De schaarste van voedsel hier is ook wel in Bujumbura te merken, niet in overduidelijke manieren, maar er zijn hier bijvoorbeeld geen "grote" supermarkten laat staan supermarktketens, alleen kleine buurt winkeltjes. En met groot bedoel ik niet de Albert Heijn XL, maar een gewone (of zelfs een kleine) Ap hoef je hier niet te zoeken. In Kinshasa vond je daareentegen zelfs van die enorme supermarkten à la de Super U, waar je alles kan kopen van speelgoed tot eten tot tuingereedschap en elektronische apparatuur. Dat is hier echt ondenkbaar. Ik denk ook dat ik in één van de weinige landen ter wereld zonder MacDonalds ben, al moet ik eerlijk bekennen dat ik de gele M ook in Kinshasa niet gezien heb, al zijn daar wel andere Fast Food "restaurants" zoals de "Hungry Lion" (nee ik maak geen grapje).
Daarin merk je toch dat op sommige gebieden Burundi slechter af is dan Congo, hoewel Congo lager staat in de Human Development Index. Maar dat ligt vast ook aan de omvang van Kinshasa, relatief aan die van Bujumbura (die toch meer aan Utrecht of Den Haag doet denken dan aan een miljoenen stad).
Verder ben ik gister naar de markt geweest. Wat een belevenis. Als blanke wil iedereen dat je hun waar koopt en ik vond mezelf op een gegeven moment omringd door minstens zeven verschillende verkoopsters die allemaal varianten van hetzelfde waar aanprezen. Maar heerlijk dat het mogelijk is om de markt op te gaan. In Kinshasa was dat te gevaarlijk, maar behalve voor de zakkenrollers, hoef je hier niet echt op de veiligheid te letten. Tenminste zolang je geen domme dingen doet.
Daarna naar een soort festival geweest dat in het teken stond van Rwanda. Open lucht muziek en veel standjes gaven het een geweldige atmosfeer en het was een heel erg leuk uitstapje. Helaas is het regen seizoen hier nu echt begonnen (met zo ongeveer een heftige bui per dag), wat mijn zon uren behoorlijk inkort. Maar aangezien ik hoorde dat het in Nederland nog ijzig koud is, heb ik niets te klagen.
Ik geloof dat ik bijna door mijn stof heen ben. Als me nog iets te binnen schiet laat ik gauw wat van me horen.
Heel veel liefs en tot snel!
Naomi