CAN (Africa Cup of Nations)

Hallo!
Ik denk dat ik gewoon maar ga proberen er een wekelijkse "column" van te maken. Tenzij ik niks te vertellen heb, maar dat laat ik ter zijner tijd wel weten. Aangezien ik niet rond reis en gewoon naar kantoor ga, is mijn leven een stuk minder opwindend dan dat van de gemiddel waarbenjij.nu-er, maar je kent mij ik heb altijd wat te vertellen zo ook nu. Ben na ruim tien dagen nu wel helemaal gesettled en er begint langzaamaan ook wel een beetje routine te komen. Hoewel dat vorige week lastig werd gemaakt door het feit dat er twee feestdagen achter elkaar op het programma stonden (woensdag en donderdag). Twee herdenkingsdagen: de moord op Kabila (de vorige president en vader van de huidige president) die door Ruwandezen (als ik het goed begrijp) en de moord op Lumumba die door een factie Congolezen met hulp van de Belgen is omgebracht omdat Lumumba, de eerste premier van Congo, een belangrijk rol heeft gespeeld in de onafhankelijkheid van Congo. Twee (voor mij onverwachte) vrije dagen dus, die niet echt hielpen met een ritme, maar tot nu toe gaat t niet slecht.
Op werkdagen is de routine als volgt: rond half 7 (soms eerder) wordt ik gewekt door lawaai, de kinders zijn al onderweg naar school, de straatventers (die overigens niet genoeg geld hebben om de dag vrij te nemen en dus ook die twee herdenkingsdagen moeten werken) zetten hun waar uit, het verkeer komt op gang etc. Het huis van Paul en Betty ligt in het centrum van Kinshasa en staat dus in een relatief lawaaierige omgeving. Ik sta het liefst rond kwart voor 7 op, pak de spullen bij elkaar en ga douchen. Aankleden, ontbijten etc. dan rond 8en naar het werk. Het is met de auto maar 5 minuutjes naar Kantoor, dus we zijn er zo. Dan is het aan de slag tot de lunch die Vivi (de femme de menage) heeft klaar gemaakt en dan door tot een uur of half 5 (of tot Serge, (wiens kamer ik geïnvaseerd heb) er genoeg van heeft en naar huis wil, hij heeft de enige sleutel van de kamer en gooit mij eruit als ie weg gaat om de deur op slot te kunnen doen. Nu ben ik er om half 5 meestal ook wel klaar mee, dus dat scheelt weer. De afgelopen weken had Paul (die mij 's ochtends een lift geeft) het erg druk en moest overwerken, zodat één van de chauffeurs (we hebben er 4 en met we bedoel ik het kantoor) me naar huis bracht. Ik kan namelijk niet echt gemakkelijk over straat. Naast het feit dat ik overduidelijk een buitenlander ben, ben je als blanke ook eigenlijk meer groen. Een groot wandelend dollar biljet. De kleine eindjes die ik loop (auto naar supermakt etc) wordt ik vaak bestookt door alle dametjes die dingen zitten te verkopen. Merk wel dat ik zelf minder problemen heb gekregen met over straat gaan. Doordat ik in een gedeelte van de stad zit wat echt door en door Congolees is, steek in nogal af als blanke en voelde ik me in het begin heel erg aangestaard. Nu tien dagen later, wordt ik nog wel aangestaard, maar voel ik me niet meer aangestaard. Als je begrijpt wat ik bedoel. 's Avond net als bij ons rustig met Betty en onrustig met Daniel (de zoon van Paul en Betty) op de bank. Daniel is echt een ondeugd. Duidelijk papa en mama's prins en weet ze heel goed om zijn vinger te winden door op het juiste moment een keel op te zetten. Gelukkig huilt hij bijna nooit erg lang. Gister uitgezonderd, toen zijn haar met de tondeuse behandelt werd en hij daardoor de hele dag van slag was. Zijn favoriete ding in de wereld is du lait chaud. Het is ongeveer het enige voedsel wat hij "eet". Hij verslind in zijn eentje een heel pak poedermelk in 2 dagen. Verder eet ie behalve zo nu en dan een hap rijst, een frietje en een beetje chocola, eigenlijk niks. Hij is dan ook vrij mager, maar wel een vrolijk jongetje, met naast een drukke ook een sterke rustige kant. Na het eten ga ik zelf meestal vroeg naar bed, het frans is toch nog lastig zo nu en dan en ik ben na een hele dag graven naar woorden compleet uitgeput.
Vrijdag avond zijn we naar een huisfeestje geweest van vrienden van Paul en Betty. Precies zoals wij die in Nederland ook wel hebben, veel eten gezelligheid en een biertje/wijntje erbij.
Zaterdag overdag een rustige dag gehad, halverwege de middag viel de stroom uit en zijn we erop uit gegaan om eerst boodschappen te doen en daarna in de plaatselijk variatie op MacDonalds de eerste wedstrijd van de Africa Cup of Nation te kijken. Zuid-Afrika tegen Kaap Verdië, de wedstrijd was even boeiend als de nul-nul eindstand doet vermoeden, maar het was wel gezellig om daar samen te zitten en voetbal te kijken. Toen we terug kwamen deed de stroom het weer en hebben we samen met een vriend van paul en betty en zijn 3 kinderen de andere wedstrijd in die pool zitten kijken.
Gister moest Congo zelf aan de slag. Wij (ik + Khomba familie) hadden geluncht bij Annie, de chef de mission van het Cordaid kantoor hier, die een deel van haar vriendengroep had uitgenodigd. Samen hebben we bij haar voetbal gekeken en gezien hoe Congo, na een 2-0 achterstand, toch 2-2 wist te maken tegen Ghana, een van de favorieten voor de titel. We gingen dus in opgewekte stemming huiswaards. Het voetbal leeft hier zeker, maar wordt toch anders beleeft dan bij ons. Nu denk ik persoonlijk al jaren dat wij het enige land ter wereld is wat zich zoooo achterlijk uitslooft voor zijn nationale elftal (en dat terwijl we niet eens een betere naam voor t geheel hebben dan Het Nederlands Elftal, hier in Afrika wordt elk elftal gesymboliseerd door een ander dier, "wij" congolezen zijn luipaarden). De mensen gaan hier niet gekleed in de nationale kleuren over straat en de bars zitten ook niet stamvol met trouwe supporters. Wel heeft iedereen de tv aanstaan en bezoekt men elkaar ook, zoals wij ook wel doen, om samen de wedstrijd te kijken. Met het oog op de Afrika cup heb ik nog even iets recht te zetten: toen wij met Kerst de voetbal international quiz maakten en de vraag kwam waar de Africa cup dit jaar zou plaatsvinden antwoorden Simon: dat weet ik niet meer maar het was een of ander obscuur land, waarvan ik niet eens wist dat ze daar Stadia hadden. Het antwoord bleek Zuid-Afrika te zijn, waarna wij natuurlijk met zijn allen in lachen uitbarsten. Nou Siem, je had gelijk, de Africa Cup is 9 maanden geleden verplaatst, Zuid-Afrika had na het WK 2 jaar geleden de gelegenheid om alles zo in gereedheid te brengen en was de de aangewezen vervangen. De Africa Cup zou namelijk in Libië gehouden zijn dit jaar, maar na al het gedoe met een burgeroorlog en een vermoorde dictator, leek dat de Afrikaanse Federatie van Voetbalbonden toch een wat minder geweldig idee. Dus Siem, jouw idee dat het in een of ander obscuur landje zonder stadia zou zijn, was niet zo heel raar. Godzijdank voor mij gaan hier niet alle reclames over Voetbal en worden Congolese spelers rustig door het nationale journaal met rust gelaten, zodat ze de schamele resultaten van de genoten media-training, godzijdank niet ten toon hoeven te spreiden.
Goed ik ga maar weer eens aan het werk.
Tot volgende week!
Alle liefs!
Naomi